Joodsch-Palestina

SAFED

kennis gemaakt. Maar wel met bestuurderen. We kregen 's avonds veel bezoek. En veel uitnoodigingen om Instellingen van allerlei aard te komen bezichtigen en scholen en Jeschievóth in werking te zien. Maar ons reisprogram had ons vertrek op Zondagmorgen, tijdig reeds, gezet. Toch vond ik in de vroegte nog gelegenheid voor den aandrang van een paar mannen te bezwijken en met hen mede het schoolwerk te gaan zien, dat zij met onvernietigbaar vertrouwen trachten in stand te houden. Geen wonder, dat men in het boek der bezoekers van dergelijke inrichtingen dan de namen en aanbevelingen van tal van bekenden aantreft. En treffende woorden van mannen als Weizmann, en van Bialik, den Dichter.

In Safed speurt men weinig van het nieuwe leven of van den kamp om het nieuwe leven, die er elders in Erets-Israël is te voelen. Het heeft zijn eigen sfeer en schijnt die te bewaren en te willen cultiveeren. De sfeer, die er zweeft over de graven en tomben, welke de resten bevatten van vele beroemde leiders uit vroegere Joodsche geslachten. Onsterfelijken onder hen, die van heinde en verre den weg naar het Land der Vaderen hebben weten te vinden. Voor eeuwen reeds. Hoe is het mogelijk, dat deze mannen in die dagen de moeilijkheden van hun tocht, uit Polen, uit Duitschland, uit Spanje, hebben kunnen overwinnen! Heimwee heeft hen gedreven. Liefde heeft hen over alles heen geholpen.

Wij buigen deemoedig het hoofd en groeten hen ten afscheid eerbiedig.