Joodsch-Palestina

JOODSCH PALESTINA

fluweelen muts met rand van bont — op het hoofd; en aan de voeten lage schoenen, sommigen muilen.

Hoog is het Alemmor, het platform in het midden, vanwaar de Torah op haar tijd wordt voorgelezen. Zeer hoog. Van onderen smal en naar boven breed-uitloopend. Is dat, om beneden ruimte uit te sparen voor de zitplaatsen, die er op den grond rondomheen zijn aangebracht? Of verbeeldt het den Sinai? Zoo zagen wij het ook in andere Sefardische Synagogen, hier en in Tiberias. Elders niet.

Een der huisvaders, niet Chazan — voorzanger — van beroep gaat voor in den Dienst. De Kawanèh, de aandachtsconcen-tratie, is in aantocht. Men kan het dien mannen aanzien, hoe zij worstelen om de Kawanèh. En hen zien overwinnen. De stemmen gonzen; de lijven schudden; de lange lokken langs de slapen bibberen, bengelen rusteloos en allengskens regelmatig. De Péöth — de lokken — zijn hier bizonder lang! Het valt me op. En mijn blik blijft even bij een donker gelaat tusschen twee ravenzwarte langgekrulde Péöth. Hoe leelijk lijkt die man. Wat wordt hij mooi, nu zijn gezicht van lieverlede als met een hoogeren glans schijnt overgoten te worden. Hij heeft den Sabbath ingehaald!

Bij het verlaten van het Bedehuis ontdek ik op den gevelsteen, dat deze Synagoge nog slechts tachtig jaren oud is. En zij heet de Ari-Sjoel? Koe kan dat? De Ari was immers de Qabbalist, de Joodsche Mysticus, Rabbie Izak Lurja of ook wel Aschkenasie Rabbie Izak geheeten, die in het midden der zestiende eeuw hier leefde en leerde en met zijn mystieke intenties navolging en een vereering heeft gevonden, die aan verheerlijking, aan vergoddelijking grenst en wel tot bijgeloof