De fakir van de Prinsengracht

Toen de Westertoren twee sloeg, liepen de jongens nog in de stad met de papiertjes. Ze reikten de vodjes uit bij de uitgangen van het Centraal Station, in de Kalverstraat en op de Rozengracht.

Mattheus Onno stond al aan de voet van de Westertoren te wachten, toen Johan en Huib kwamen aanwandelen.

—■ Merkwaardig, als je hem zo ziet, zou je hem voor alles houden, behalve voor wat hij in werkelijkheid is, meende Huib.

—■ Je ziet het zware nooit aan de zware jongens af, doceerde Johan. De adverterende buitenkant is alleen maar voor het toneel en de film. De waarheid is anders.

—    ’t Lijkt een kruising van een zwaargewicht bokser en een zendeling, dacht Huib en Johan prees de vergelijking als „niet gek!”

—    Sta je al lang? informeerde de journalist en Mattheus Onno antwoordde zonder enig verwijt in zijn stem: — Een kleine tien minuten, denk ik. Ik ben gewend op tijd te zijn!