De fakir van de Prinsengracht

—    Bij voorbeeld, ja.

—En wat antwoord je? Je hebt namelijk nog geen antwoord gegeven, wist je dat?

Ze verroerde zich niet en wachtte.

—    Ik ben ervan overtuigd, begon Johan na een ogenblik, dat niets toevallig is en dat wij dus ook niets ......kunnen ontlopen. Ook onszelf niet en dat is misschien het ergste. Ken je de prachtige parabel ,,Ap-pointment in Samarra”? Het is een heel oud verhaal, geloof ik.

—■ Nee, wat is dat?

—    Daarin vertelt de dood: Het was in Bagdad en een rijke koopman zond zijn bediende naar de markt om inkopen te doen. De man ging, maar hij bleef maar heel kort weg. Bleek en bang kwam hij de winkel van zijn meester weer binnenhollen. Hij vertelde hoe hij plotseling tussen een groepje marktbezoekers de Dood had zien staan en toen hij keek, had hij gezien hoe de Dood een dreigende beweging naar hem maakte.

—■ Meester, smeekte de bediende, leen mij snel uw paard. Hier in Bagdad bedreigt me gevaar! Als gij mij uw paard wilt lenen, zal ik zo snel het paard mij dragen wil naar Samarra rijden, want ik weet dat ik daar veilig ben!

De koopman leende de man zijn paard en toen de knecht verdwenen was ging hij zelf naar de markt. Daar zag hij de Dood staan en hij ging naar hem toe en vroeg: — Waarom hebt gij mijn knecht gedreigd?

De Dood antwoordde: Ik heb hem niet gedreigd. Ik zag hem en ik verwonderde mij zeer. Mijn beweging was er slechts één van grote verbazing, omdat ik de man hier in Bagdad zag, want ik had een afspraak met hem voor hedenavond in Samarra!

—    Ja, zei Minna peinzend, een Amerikaan, O’Hara heet hij geloof ik, heeft een boek geschreven onder dezelfde titel: „Appointment in Samarra”.

Verbaasd keek Johan haar aan.