De fakir van de Prinsengracht

daag over die ene week en kij vertelt mij dan die resultaat. Zo een man een verrader is, nietwaar?

—    Jazeker, meneer, dat is het juist, is ’t niet zo?

—    Kij wordt kedreven door edele motieven, ik zeg en ik u help.

De man ging. De voldaanheid, die zijn vaderlandslievend hart beheerste, blonk in zijn ogen met vonkende glansjes.

Toen de deur achter de kerel was dichtgevallen keek Matje met lieve vreugde naar het gat in de suitedeur, terwijl hij vals de eerste regel zong van de Internationale : „Ontwaakt, verworpenen der aarde, ontwaakt verdoemden in hongersfeer...” Toen lachte

hij.

Johan schoof de deuren open en hij en Huib kwamen de kamer binnen.

—    ’t Is welletjes geweest vandaag, meende Huib, terwijl hij zijn kaftan uittrok en het overtollige haar van zijn kin en bovenlip verwijderde.

—    De krengen intrigeren elkaar het leven wel tot de zuurste zuurdesem, dacht Matje.

—    En Satan pijpt en pijpt en Adam loopt voorop, citeerde de acteur.

—• Zolang als ik ze bezig zie, heb ik ze nooit anders gezien, zei Mattheus. ’t Zijn allemaal krengen! De onderwereld ligt alleen verkeerd, denk ik. Die ligt verkeerd, omdat ze uitgegaan zijn van de gedachte, dat er een bovenwereld is. Ze graven allemaal gangen en stinkweggetjes om de ander eruit te wurmen. En ondertussen zijn ze nog lid van de een of andere humanistische of culturele vereniging' of partij ook!

—    Je kijkt weer naar het schuim en je ziet de substantie niet, waarschuwde Johan.

—    Misschien komt dat omdat ik zelf tot dat schuim behoor, grijnsde Matje. Maar ik zal je wat zeggen: toen ik een kind was, toen intrigeerden de dametjes in het onnette huis van mijn moeder al tegen elkaar om in de gunst en de recommandatie te komen en ik