De fakir van de Prinsengracht

te zingen, de tweede brult „Aan de Wolga” en de derde croont „Home on the range”. En dan verbeelden ze zich, dat ze nog een koor vormen ook!

Hij keek de kranten in. Een bericht. Ter ere van het driemanschap Stalin, Roosevelt en Churchill waren de Noorder-, de Zuider- en de gewone Amstellaan omgedoopt in Churchill-, Roosevelt- en Stalinlaan. Hij grinnikte en belde over de huistelefoon de politieke redacteur op.

—    ’k Heb een aardig feuilletonnistisch stukje voor je met een innig politieke strekking, zei hij en de ander vroeg argwanend: — Hoe?

—    Zo, zei Johan. Je hebt dat van die omdoping van de Amstellanen natuurlijk gehoord. Nu doe jij in de krant een voorstel aan de goedgezinde buurtbewoners. Als de namen officieel gewijzigd worden, moeten ze aan het eind van elke laan een muziekcorps opstellen. Op de Stalinlaan beginnen ze de Internationale te spelen en marcheren op. Aan het eind van de Churchilllaan spelen ze ,„God save the King” en marcheren en aan het einde van de Rooseveltlaan doen ze hetzelfde onder de tonen van „Stars spangled stri-pes”- Al spelend komen de muziekcorpsen dan naar het Daniël Willihkplein, dat omgedoopt wordt in Victorieplein en daar kunnen ze dan echt victorie schetteren. Ze moeten alle drie doorspelen aan het lied waar ze aan bezig zijn en elkaar proberen te overstemmen. De menigte, die dan natuurlijk op de been gekomen is, mag meedoen. Mag? Moet, meneer! Als het gaat, zoals ik verwacht, krijg je op het Victorieplein dan een beeld van de huidige politieke en maatschappelijke situatie als je je niet beter en scherper en duidelijker wensen kan.

—    Ik zal erover denken, zei de politieke redacteur droog. Zou onze lezerskring het niet als kwetsend opvatten?

—    Van tijd tot tijd moet een journalist demonstreren, dat hij boven de massa staat als het gaat om