De fakir van de Prinsengracht

De politieke redacteur had een gnuivend plezier.

—    Ik heb hem af gedekt, zei hij triomfantelijk. Morgen ligt ie voor vuil in een hoek.

—■ Overmorgen jij, repliceerde Johan vriendelijk. En zo kunnen jullie dan het heen en weer in de krant krijgen.

—    Je begrijpt het niet, meende de politicus. Derks probeert doodeenvoudig de regeringspolitiek te torpederen. Alles wat de regering ten aanzien van Indonesië doet, is er volgens hem naast. Die kerel is zo reac-tionnair als de anderdaagse koorts! Die komt ook steeds weer op hetzelfde terug, zeggen ze! Overigens kan je ervan overtuigd zijn, dat ik hem lust. Alleen moet hij met zijn persoonlijke aanvallen ophouden. Dat heeft ie in zijn artikel van gisteravond verdomd gemeen gedaan! Maar ik pik hem vanavond met alle kanonnen gericht. Lees het maar es!

—    Moet dat? vroeg Johan vriendelijk.

De ander lachte en klopte hem op de schouder.

—    Het hoeft niet, hoor jongetje! Ik lees die rotzooi waar jij de krant mee verpest, ook niet. Eigenlijk is het wel gek, ging hij plotseling ernstig, verder. Moet je weten, dat die Derks en ik in de illegaliteit in dezelfde ploeg gezeten hebben en dat we geregeld hebben samengewerkt! We hebben het samen vaak over de eenheid, die beslist komen moest en komen zou na de oorlog, gehad. En we zeiden alle tAvee, dat het nooit weer zo’n verdeelde smeerboel mocht worden als het geweest is! En nou staan we als woedende standwerkers alle twee het eigen standje te verdedigen met een vuur voor de eigen kampen, dat steeds nieuw voedsel krijgt.

—    Een acteur vertelde me gisteren, dat hij een