De fakir van de Prinsengracht

Laat maar. Ik woel wel ergens anders. Goeie nacht.

Johan liep nog een eind met Huib mee in de richting van het Kleine Gartmanplantsoen.

—    Een merkwaardige kerel, meende Huib. Als je nagaat wat die allemaal in zijn leven al heeft meegemaakt. En hij spreekt zo verdomd overtuigend!

—    Op het moment, dat hij de woorden zegt, gelooft hij er zelf ook in alle volkomenheid in, antwoordde Johan.

—■ Alleen dan? vroeg Huib.

—    Allicht. Morgen is het een heel andere kwestie.

—    Merkwaardig, peinsde de acteur. Dan liegt ie eigenlijk nooit.

—    Nooit, bevestigde de journalist. Alleen moet je niet verwachten, dat hij morgen nog voor de waarheid van vandaag instaat.

Huib schudde het hoofd en ging naar de Kring. Waarom wist hij zelf niet. Johan sloeg de weg in naar huis...