De fakir van de Prinsengracht

één gulden nemen en je houdt je handen thuis.

—    Financieel of moreel? had Matje zwaar geïnspireerd geïnformeerd.

—■ Alle twee! En ik waarschuw je voor dubbele bodems en andere hoge-hoeden-trucjes, Matje.

De ander had zijn flambard alweer achter op zijn hoofd geschoven: — Van mens tot mens, Johan......

—    Ja, ja, ik weet het: je hebt me nog nooit beduveld; maar wacht je voor de eerste keer! Ik zit, ik zie en ik luister.

—    Zie, spreek en hoor geen kwaad, adviseerde Mat-theus te samen met de drie beroemde aapjes en toen hadden ze elkaar op de schoüder geklopt en de zaak als geregeld beschouwd!

—    Entrez, zei Matje en Huib opende de deur. In de opening bleef hij staan, kruiste de armen over de borst en vroeg plechtig: — Kunt u de eerste gast ontvangen, heer?

—    Eén okenblik, kij, antwoordde de fakir, terwijl hij zich dieper vooroverboog, zodat zijn hoofd bijna zijn armen, die op de tafel lagen, raakte. — Kij wilt nok even sloiten die deur.

De toneelspeler sloot de deur achter zich en dadelijk veerde Matje op. — Wat is het voor een ding, dat buiten wacht? Geef snel een beschrijving.

—    Een vrouwtje, antwoordde Huib. Zo van ruim dertig, denk ik. Kwasi chic. Het meest kwasi. Zo om te zien een beetje eisjediesj typetje!

Even trok een grijns over Matjes gezicht.

—    Wat is eisjediesj ? vroeg hij toen, omdat hij het niet laten kon en Huib stapte erin.

—    Eisjediesj ? Dat betekent. . . Kijk, als een mannetje of een vrouwtje wel getrouwd zijn, maar hij of zij gaan toch in alle stiekemte op stap, dan noem je dat...

Opeens zag hij het gezicht met de grijns van Matje.