Joodse traditie als permanent leren

78

zonder schriftelijke Torah niets meer te interpreteren valt. Omgekeerd kan de schriftelijke Torah ook niet zonder de mondelinge, omdat dat zou betekenen dat de schriftelijke Torah niet meer geïnterpreteerd zou worden en haar betekenis voor de mensen als leiddraad voor hun denken en handelen verloren zou hebben. Deze wederzijdse afhankelijkheid van de schriftelijke en mondelinge Torah formuleerde een moderne historicus aldus:

'It can be regarded as a historical fact that the Oral Law ((mondelinge Torah)) existed not merely from the moment the Written Law ((schriftelijke Torah)) was given (and in this sense it is correct to say that the Written and Oral Laws were given together to Moses at Sinai), but it may even be maintained that the Oral Law anticipated the Written Law, as the Written Law not only assumes the observance of the Oral Law in the future, but is in effect based on its previous existence. Since the Written Law ((en dit geldt voor elke geschreven wet))relies - by allusion or by its silence - on statutes, customs, and basic laws not explicitly mentioned in it, these

institutions are ipso facto converted into a 14

part of the Oral Law¹ Aangezien de interpretatie van de geschreven Torah belangrijker is dan de geschreven Torah zelf, is de mondelinge Torah belangrijker dan de schriftelijke:

'Alleen terwille van de mondelinge Torah heeft God met ((het volk)) Israël een verbond gesloten'^. De mondelinge Torah wil hier zeggen: de woorden die mondeling overgeleverd worden, die gaan van mond tot oor, die niet opgeschreven worden en die daarom hun overleveringskracht (= levenskracht + overlevingskracht) behouden.

Hoewel het in principe onjuist is dat zoiets als de mondelinge Torah opgeschreven wordt, is dit toch gebeurd en wel omdat men merkte dat velen haar vergaten. Voor dit vergeten noemt Maimonides (1135-1205) drie oorzaken^:

1. Het aantal leerlingen, dat de Torah bestudeerde, verminderde.

2. Regelmatig werden de joden door politieke rampen (vervolgingen)