De huidige situatie van het Joodse volk

burger is van het land waar hij woont? In verschillende landen heeft men dit probleem uitvoerig besproken. Tekenend is de mening van Israëls minister-president, Ben Gurion, die verklaarde: 'De Joden in Amerika zijn in Amerika Amerikanen — over de politieke aangelegenheden in Israël beslissen slechts de burgers van Israël.’ Het was duidelijk een wenk naar twee kanten: 'Laat ons in politieke aangelegenheden alleen’ en ’er bestaat geen gevaar van dubele loyaliteit, want de binding van Joden buiten Israël is geen politieke, maar hoogstens een cultureel-religieuze.’ Of een dergelijke verklaring een absolute verklaring en oplossing is van het probleem, valt te bezien. Niemand kan ontkennen dat de binding van Joden aan het Joodse land immer zeer sterk is geweest. Alleen zij die zich volkomen van het volk hebben ge-distanciëerd, wensten haar te verbreken. Nu het niet meer klagend kan blijven bij het ’Zo ik U vergeet, o, Jeruzalem’, omdat volgens de nieuwe Israëlische wet geen Jood Jeruzalem behoeft te vergeten, maar ’elke Jood het recht heeft naar Israël te immigreren’, wordt het een probleem om toch te klagen. De moeilijkheid om naar Israël te immigreren is echter groot. Voor velen is de binding aan het land der inwoning zeer sterk, bij anderen is de noodzakelijke beroepsomscholing niet meer mogelijk. De ballingschap is door de oprichting van de Staat

7S