De huidige situatie van het Joodse volk

nalist, deed in het Aprilnummer van The Zionist Quarterly’ (Springissue 1952) verslag van zijn ervaringen. Zijn rapport bevestigt haast woord voor woord de indruk die ik had na uitvoerige gesprekken met Joden in Argentinië, die sinds kort in Israël gevestigd zijn. Het schijnt dat de Argentijns-Joodse gemeenschap de geldigheid van de ondergangsvoorspellingen, voortkomend uit de les der geschiedenis en de ervaringen van het jongste verleden, gelukkigerwijze logenstraft. Zoals begrijpelijk is het regime waarinder zij leven niet iets, waarover zij bij voorkeur spreken. Er is iets van het gevoel van vroeger eeuwen: 'Praat er niet over — laat ons met rust — nu is het goed’.

Maar zelfs de meest critische beschouwer moet toegeven dat de regeringsinstanties en president Peron zelf, gunstig staan tegenover de Joodse burgers en ... tegenover het jonge Israël. Er heerst in Israël oprecht verdriet om de dood van de ook daar zo geliefde Eva Peron, die beschermvrouwe was van organisaties die kleren en levensmiddelen naar Israël zonden. De President en zijn vrouw kwamen ook persoonlijk het afscheid bijwonen dat de Joodse burgers van Argentinië aanboden aan Senor Pablo Manguel, Argentijns gezant in Israël. De constitutie van 1949 bevatte een speciale paragraaf tegen rassendiscriminatie.

De O.I.A. (Organizacion Israelita Argentina),

54