Openbare brief aan den Weledelzeergeleerden Heer Dr. A.R. Zimmerman

overigens van de onderdeden van het beheer geheel onkundig zijn.

Gij weet dus zeer wel, dat uw voorstelling van zaken slechts schijn en de werkelijkheid geheel anders is. Zeker bestaat er tegenstelling tusschen de controle, zooals deze wordt uitgeoefend in naamlooze vennootschappen eener*, in groote vakbonden anderzijds. Maar deze tegenstelling valt bij onderzoek niet ten nadeele van de vakbonden uit.

Sta mij toe, weledele zeer geleerde heer, uw aandacht te vestigen op hetgeen mijn collega Bern. van Praag, penningmeester van den Diamantbewerkersbond, in het Weekblad van dezen Bond van 4 Mei 1934 heeft geschreven naar aanleiding van uw eerste artikel in De Telegraaf. Laat mij u vooraf zeggen, dat de heer Van Praag een man is van een nauwgezetheid, welke die van sommige leiders van naamlooze vennootschappen verre over* treft — een onderwerp, waarop ik straks terugkom. Gij zult het natuurlijk niet gelooven, nu ik, een geringschatte „vrijgestelde,” het u verzeker; maar ik veroorloof mij niettemin te verklaren, dat geen enkele naamlooze vennootschap, of welke andere instel* ling ook, een directeur of bestuurder kan aanwijzen, eerlijker, stipter en conscientieuser dan hij — een getuigenis, die evenzeer kan worden afgelegd ten opzichte van zijn beide ambtsvoor? gangers, den heer D. P. de Vries Dzn. en wijlen den heer C. A. van der Velde.

Welnu, de heer Van Praag schrijft in het genoemde nummer van het Weekblad het volgende:

„In zijn verdere betoog is het vooral het beheer van onzen Bond, dat niet des heeren Zimmermans goedkeuring kan wegdragen. Onze financieele verslagen zouden slechts eenmaal in de 5 jaar verschijnen en de décharge heeft plaats door de commissie van controle, heel anders schrijft hij, dan bij vennootschap* pen, waar zulks naar wettelijk voorschrift door de aandeelhouders geschiedt. Wie lacht daar om deze fraaiigheid? Alsof die décharge door aandeelhouders zoo een uitnemende controle is gebleken over het goede beheer van de vennoot* schappen in de afgeloopen crisis. Men moet toch geen hoogen dunk van het intellect zijner lezers hebben, om zulk een argument tegen de controle op ons beheer te durven aanvoeren. Die gewraakte toezicht op ons beheer komt er op neer, dat eenmaal per drie maanden gedurende een geheele week elke uitgave, hoe klein ook, zelfs wat er voor thee en koffie wordt uitgegeven, afzonderlijk en getoetst aan de authentieke quitanties nagegaan en met de boeken verge* leken wordt. Dat zulks van minder beteekenis zou zijn dan het toezicht der aandeelhouders in de naamlooze vennootschappen, zal toch geen normaal denkend mensch durven volhouden. Waarbij nog komt, dat eenmaal per drie maanden in ons Weekblad alle gecontroleerde inkomsten en uitgaven in maand* staten worden gepubliceerd, zoodat de leden, en ieder die nota wil nemen van den inhoud van ons orgaan, van maand tot maand kunnen nagaan waaraan de gelden zijn uitgegeven en waar ons bezit zich bevindt.

Zou de heer Zimmerman zulk eene controle ook aanvaarden in de naamlooze vennootschappen van welke hij commissaris is of was? Wij meenen zulks krach* tens de practijk, die wordt toegepast bij de naamlooze vennootschappen nopens de controle op inkomsten en uitgaven, te mogen betwijfelen. Doch een roep om regeeringstoezicht te dien aanzien is van dien kant nog niet vernomen.”

Sta mij toe, weledele zeer geleerde heer, dit nog eenigszins te verduidelijken.

De Bondsraad van den Diamantbewerkersbond bestaat uit 25 leden, die de bondsleden uit hun midden kiezen. Het zijn dus geen „vrijgestelden.” Zij genieten geen enkel salaris, geen toelage in welken vorm ook, geen emolumenten, zelfs niet de kosten van het vervoer per tram naar en van de vergaderingen. Deze leden van den Bondsraad zijn intelligente menschen. Er bevinden zich

10