Amsterdam, die groote stad

1835-1935

L. ^ u komt de brave Wijkmeester aan het woord, om ons te vertellen hoe het vóór ongeveer een eeuw met de stad en hare burgers was gesteld (eventueel noodige ophelderingen en toelichtingen zullen tusschen haakjes worden ingelascht).

Uiteraard begint hij te verhalen hoe het gesteld was met den waterstaatkundigen toestand, want Amsterdam en water zijn onafscheidelijk.

„De stad is gelegen aan de beide rivieren het IJ en de Amstel.

De eerste, het IJ, welke de stad omringd van de Zandhoek af tot het Funie (Funen, thans Czaar Peterstraat en omgeving) toe en welke gemeenschap langs het Pampus — zijnde een zand- of modderplaat, i^x/₂ (?) van de stad gelegen aan de Zuider Zee — met de Zuider Zee heeft, en door deze met de Noord Zee tusschen de Hollandsche enFriesche eilanden door. Zij veroorzaakt de ebbe en vloed voor de stad en wel tweemaal in 24 uren... Door de rivier het IJ, alschoon dezelve gestuit word door de Waterlandsche Dijk, de Volewijk, De Nes ten Noorden, en ten Zuiden door de Haarlemmer of Spaarndammer Dijk, en verder door de St. Anthonies of Diemerdijk (Zeeburgerdijk), worden in den winter, bij hooge Noordwesten winden, vele overstroomingen in de lage delen der stad veroorzaakt, dog men hoopt dit voor te komen, door het leggen van een Nieuwen Dijk of de bedijking rondom de stad van het Huis Zeeburg tot voor de Kraansluis (brug voor de Oude Waal) en langs de Haringpakkerij tot aan de Zandhoek en dezelve dus mede te doen dienen ter verhindering van de verzanding of opslibbering van slijk in het IJ.

Dit was reeds meermalen in ernstige overweging genomen geweest door de Regeering der stad, dog tegengehouden door de bewoners van de Haringpakkerij enz. wegens de opslag hunner goederen. De geleerde Heer Sijbo Steenstra had in de vorige eeuw een middel aan de hand gedaan, hetwelk in werking gebragt doch niet voldoende was bevonden.

54