Joods huwelijks- en echtscheidingsrecht

OVERZICHT VAN HET JOODSE HUWELIJKS- EN ECHTSCHEIDINGSRECHT

contrair aan de Joodse wetten waren, was dat de wil van G'd. Door de wetten van de koning te gehoorzamen, gehoorzaamden de Joden de wil van G'd. Deze opvatting wordt later verfijnd tot de theorie van het 'sociale contract' tussen de koning en zijn onderdanen, waarbij de koning, omdat hij eigenaar was van al het land in zijn koninkrijk, de bevoegdheid heeft voor dat grondgebied wetten uit te vaardigen. Door op dat grondgebied te gaan wonen, onderwierp men zich aan die regelgevende bevoegdheid van de koning.

Uiteraard is er een grens aan de toepassing van dit adagium. Zoals al eerder opgemerkt is dit principe niet van toepassing op rituele en godsdienstige regels. Deze worden geregeld in Tora en Talmoed en kunnen niet worden ingeperkt door regels van een andere autoriteit, zelfs niet door een koning. Dus als er een wet wordt uitgevaardigd die het rituele slachten hier ten lande zou verbieden, dan hoeft men zich op basis van de Halacha hiervan niets aan te trekken. Ook een ander type regelgeving dat het bestaan van het Joodse volk zou raken, valt niet onder dit principe. Dus regelgeving met betrekking tot het familierecht en de persoonlijke status valt niet onder het bereik van dit principe⁵'. Bovendien moet een wet van de koning door hem zelf worden uitgevaardigd in zijn voordeel. Dit betekende dat aanvankelijk lagere regelgeving of uitspraken van rechtbanken er niet onder vielen. Later is dit principe zo uitgelegd dat elke wet binnen het koninkrijk er onder viel¹. Onder 'zijn voordeel' wordt verstaan het voordeel van het hele koninkrijk. Niet onder deze wet valt dus de belasting die uitsluitend geheven wordt voor de koning persoonlijk.

Ten derde weigerden de rabbijnen dit beginsel toe te passen op wetten die onderdrukkend of discriminatoir waren. Dus belastingwetgeving voor een bepaalde bevolkingsgroep werd als onrechtmatig, als roof,

32

¹  bBK 113b: "Een vertegenwoordiger van de vorst is gelijk aan de vorst wat betreft de handhaving van de wetten".