Het Joodse vraagstuk

ciale Israëlitische tak bevorderde. Van het broederpaar Ismael en Isaiik werd de ondste, Ismael, afgestoten en de selectieve vaderlijke traditie leefde in de jongste, Isaiik. door. Dit betekende de afzondering van de Israëlitische stamgroep uit de grote Arabische wereld. Yan Isaiiks zonen is daarna weer de oudste, Ezau, afgestoten en daarmee het broedervolk Edom; de voorvaderlijke lijn zette zich in Jacob voort. De verhouding met de afgestoten volksgroepen bleef tamelijk gespannen, zoals begrijpelijk is bij zulke vijandige broeders. Die voortgaande selectie werkte zelfs later nog door in de samentrekking van de klassiek Joodse traditie op het rijk van de (wee stammen Juda en Benjamin, de enige die na het exiel nog van zich doen horen en die de grondslag van het nieuwe Jodendom zijn geworden.

Israël is het voorbeeld van een oude natie, die zich door voortdurende verbijzondering uit een algemener bevolking heeft gevormd en elke stap op die weg met taaiheid en volharding, ook tegen dreigende uitwissing, heeft moeten veroveren. Het besef een eigen natie te zijn zit dientengevolge diep in Israels geest. Men kan hieraan bestuderen hoezeer dergelijke historische processen tot in het bloed gaan. Want langzamerhand onderscheidde de natuurlijke afkomst dit volk van zijn omgeving, en niet alleen de nationale geest, hoewel bij aanraking met het verwante direct de veren weer overeind komen, teken hoe sterk een archaïsche verwantschap doorwerkt. Door de joden van alle tijden is contact echter even fel afgewezen; assimilatie met de Arabische wereld zal in de toekomst nog veel scherper worden bestreden dan met de minder verwante Europese cultuurvolkeren. Omgekeerd zijn de Arabieren juist op de Joden uitzonderlijk gebeten; het anti-Judaïsme in de Semitische wereld is de tegenhanger van het anti-Semitisme in de Europees westerse wereld. Het nationale bestaan van Israël is van oudsher onder tegenstelling, anti-positie, doorgezet. En wat op die manier het begin reeds heeft gekenmerkt, schijnt nooit te zullen worden overwonnen. Een onaangevochten nationaal bewustzijn uit vrije aandrift en met vrije ontplooiing schijnt niet voor dit volk te zijn weggelegd. De gouden eeuw van

55