Vaderland in den vreemde - Joodse balladen uit Groningerland

1f channeke 1917

mijn jeugdherinneringen, de onuitputtelijke bron van mijn ontroeringen, zijn in synagoge-deunen als geconserveerd

carry van bruggen / hedendaags fetischisme

het jodendom waaruit ik stam weerspiegelt trouw de ommelanden waar deze week geen lichtjes branden behoudens onze eeuwige vlam

een blikken ding glansloos en hard stond ergens op een linnenkast acht buisjes / één (de sjammes) apart -een gammel grondvlak hield ze vast

zij die vandaag collecties vullen met jodendomsantikwiteiten beleggen nooit in zulke bullen die in mijn verzen nimmer slijten

want eenmaal in het joodse jaar was het channeke der maccabeeën dan straalden kaarsjes naast elkaar met blikken als van toverfeeën

dicht bij het moer / oer joodse plicht met mongouz tsoer bij kaarselicht

behalve in dat oorlogsjaar toen kaarsen onbereikbaar schenen de handen door zijn borstelig haar trok pabbe zorgelijk door de venen

tot isrels god raapolie goot op golven van die joodse nood als eens en met een vette fles hij thuisvoer als met zilvervloot

24