Hou vremd ik blief

Onder Autobiografische aspecten komt daor aldereerst Beerta in op ’e bodden, daor Schierbeek een wezenlik pat van zien vroege jeugd deurbrocht. Hi’j kwam in Glanerbrogge op ’e wereld, daor zien mem nogal rempend wegraekte. „Bertie” kwam te lane bi’j zien grootoolden van memmen kaante, die in Beerta woonden. Zoe’n ure lopen van et huus, waora’k zeis geboren wodde. Vlak bi’j de Beersterstraote. Elf jaor bleef hi’j op ’e klei, gong d’r op ’e legere schoele en speulde in de warkplaetse van pake, die rietuugmaeker was.

Et is hier niet et plak om in te gaon op disse Grunninger aachtergronden in et wark van de avantgardistische letterkundige. Dat d’r invloeden west hebben, stikt hi’j niet onder stoelen of baanken. Mar - ik herhaele - geit dit ok veur mi’j? Nee, haost ik me tot mezels en jow te zeggen!

Beide illustere veurbeelden bruuk ik om d’r votopslag ofstaand van te nemen. Want veur mi’j het dit Ommelaner „landschap” op gien inkelde meniere in et begin van mien leven creatieve invloed uutoefend. Zoas ik me veule laeter bewust wodden mos en wol. Waor aj’ nooit bi’j vergeten moeten, da’k pas in 1967 poëzie schrieven gaon bin. Ik was om-en-de-bi’j de 55 jaor! Een wel riekelik laet debuut. En twie jaor laeter pas: gedichten in et dialect.

Dus gién warkelike invloed van et agrarischeplattelaand, mar wat dan wel? D’r moet toch in dit Oostelik Grunningen wat leefd hebben, dat - hoe laete ok - inspirerend warkt het op jow creatief taelvermogen in de streektael, dief ,,netuurlik" bruken!

Dat is meugelik mar et dieper deurdringen tot dit perbleem leidet tot hiel ere conclusies die in mien vas-techniek tot de dag van vandaege herkenber blieven. Veur mi’j het van begin of an een abstract „landschap” mien leven bepaold: et jodendom. Al mien vroege indrokken bin hier in eerste anleg mit verweven. Weerommegaonde tot mien vierde/viefde levensjaor.

Ik kende et Hebreeuws alfebet véürda’k op ’e Legere Schoele in de Ingelsestraote et Hollaanse a-b-c leerde bi’j juffer

- 16 -