Hou vremd ik blief

„Geur van mijn jeugd”

winschoten

snijbonen en het joodse lot geur van mijn jeugd uit keulse pot

uut: het geluid hing te trouwen (de windroos 1972)

Lao’k bi’j et begin beginnen: jow kom-of.

Ik bin op 18 november 1912 in Winschoten geboren en die geboorte bepaolt - zoas biografieën et van ooldsher vaeke willen - in zekere zin „het landschap van mijn jeugd”. Is dat in mien geval wel zo? Onbewust vergeliek ik.

Ik citere op veurhaand de Grunninger dichter Koos Schuur. Overigens is et citaot ontliend an et ienigste prozageschrift van zien haand, da’k kenne.

Het herinnerde landschap nuumt de dichter van de Veenkelonies zien retrospectie anno 1965. Ik gao even veerder:

„Tussen een landschap en de mens, die het bewoont, bestaat

een wisselwerking  Een landschap is te lezen als een

boek....” En hi’j vervolgt zien beschouwings mit volzinnen die mi’j anspreken over de relaosie tot et vroegste „landschap”, dat hi’j kennen leerde en in zien poëzie ok wel verwoordt. Zó stark, temeensen in mien bewustwezen, dat ik nooit in de Veenkelonies kuieren kan (en ik kuiere daor zo geern) of ik leze/lope in zien gedichten.

D’r is een twiede letterkundige daor a’k zomar inienend an daenke bi’j et oftaasten van mien baand mit et vlakke Grunninger laand. Ik verwieze de lezer naor Bert Schierbeek en het onbegrensde/ Een inleidende studie over de experimentele romans deur Siem Bakker en Jan Stassen, 1980.

- 15 -