Prof. TREUB's critiek op de sociaal-demokratie en het economisch standpunt der Vrijz.-demokratische partij

blad” groepeerend, ') aan den eenen kant utopisch-anarchistisch met de vakbeweging sollend, aan de andere zijde zich politieke medestanders bijv. van den heer P. Nolting toonend, wien men bovenal om zijn ijver in het „niets-beloven” pleegt te roemen. Wie weet! — er gebeuren soms zulke rare dingen. En het is niet onmogelijk, dat Prof. Treub, met deze zijn eigen volgelingen van de naaste toekomst voor oogen, op bladz. 23 verklaarde „dat er velen zijn, die verklaren zich op het standpunt van den klassenstrijd te stellen, zonder dat zij weten wat dat zeggen wil.” Hij kent er zoo!

Maar of deze menschen ook veel vreugde er aan zullen hebben, politiek vereenigd te zijn op een program, dat zich omtrent het belangrijkste waar het voor de arbeiders om gaat, n.1. de inrichting der maatschappij, in een paar onnoozele, absoluut onbeholpen geformuleerde zinnetjes uitspreekt, schijnt nu juist niet voor de hand te liggen. En de verkiezingen voor de Tweede Kamer, maar meer nog de geschiedenis van het onder-onsje van liberalen, katholieken, anti-revolutionairen en lest best, ook vrijzinnig-demokraten, genoegelijk bijeengezeten, met elkander de arbeiders, — ja, ook hunne arbeiders ! — uitsluitend, waren in elk opzicht voor de broeders veege teekenen. Meer zal ik er niet van zeggen. De politieke vergissing, van tusschen deze door den vooruitgang in het sociale vaarwater gestuurde liberalen en de sociaal-demokraten zich te willen indringen, heeft de laatste algemeene verkiezingsstrijd, genoegzaam helder in het licht gesteld. De economische vergissing komt wat achterna hinken en heeft misschien nog maar op een paar ¹

¹

Dit is geschreven vóór het „conflikt” aan het Volksdagblad uit gebroken was,