Christelijke Vakaktie in Theorie en Praktijk

I

In deze dagen reizen ,,christelijke" sprekers ons land rond, ten einde de arbeiders, die van „christelijken huize’’ zijn, het „groote gevaar” aan te toonen dat zij loopen, met nog langer vereenigd te „blijven” in eene vakvereeniging, met degenen, die zij wel gelieven te noemen: „socialisten en anarchisten#’

Onder aanvoering van een man, die zegt tot een der vurigste „aanhangers” en „verdedigers'* van actieve en zelfstandige vakvereenigingen te behooren; onder aanvoering en aanvuring van den heer Ds. Talma is deze campagne — die eigenlijk een zuiver anti-sociaal-deniocratisch karakter draagt — aangevangen. Het is een hoogst treurige arbeid, dien deze heeren verrichten. Het is een kunstmatig, maar bewust, overal ingieten van den bacil der verdeeldheid; de heeren werpen met splijtzwammen om zich heen, trachtend te vergiftigen, waar zij dat kunnen.

Een voorwendsel tot hun treurig werk leverde hun, zoo-als men weet, de werkstaking der spoorwegarbeiders: een solidariteitswerkstaking, die in hunne oogen geen genade schijnt te kunnen vinden. Waarom niet? Omdat zij later deze gericht waanden tegen de regeering, tegen de christelijke regeering niet te vergeten.

Men vraagt zich onwillekeurig af, of deze heeren, die ook een paar z.g.n. „arbeiders” hebben weten te vinden die hun in dat ellendige werk helpen, zich het gebeurde met de spoorwegarbeiders óók zóó zouden hebben aangetrokken, als et eens een liberale regeering in ons land aan het bewind ware geweest. Elk onbevooroordeelde moge hierop het antwoord zichzelf geven.

In ieder geval, zij zien in de solidariteitswerkstaking der spoorweglieden geen werkstaking die het vakbelang gold. En terwijl nu door alle gebeurtenissen na die werkstaking, in de allervoornaamste plaats door 'de houding der regeering en de regeeringsgezinde en groot-kapitalistisch-gezinde pers, zoowat het gansche zwaartepunt van de féiten naar het terrein van de politiek was verlegd geworden, ware het gansch in de arbeiderslijn, dat niet de „christelijken” in dat stadium tegen hunne broeders, maar ut et hen