— 18 —
— 18 —
. , — ----—— o------ ” -----— • — r / — —u x xr
cranHa ppti crpwplHiorpn inrimlr/'’Vnnral na Hpti val Her Jaftrthiin ATI .
XJV7V 6cnciui5c gVUUUOOVlltti/ w?
lijken” noemde. Daarnevens werden een aantal kleine „clubs” gesticht over het geheele land; zoodat naar men meende in vrij korten tijd Babeuf méér dan 17.000 aanhangers van zijne so-[Ciale theorieën om zich heen had verzameld.
de agitatie in zijn „Tribun du peuple” ondernam; die hij predikte in stad en land en daar hij een meester van het woord < was in alle opzichten, zoowel door zeggingskracht als door woor-' K' denkeus zijn gehoor wist mede te sleepen, maakte zijne propa-
- r---- ------------------------ ----------
1 Alsnu trad de regeering handelend op. De poging die er zoude
’ " worden gedaan om zich meester te maken van de macht in
den staat, teneinde eene andere sociale orde van zaken in te stellen, was namelijk verraden geworden. In het begin van Mei 1796, werd Babeuf zelf in hechtenis genomen, nadat zijne vrienden reeds eerder gevat waren en terecht waren gesteld. De rechtbank r veroordeelde hem wegens samenzwering tegen den staat ter , dood, welk vonnis hij heldhaftig den 8ste prairial 1797, op de " place de la Vendöme onderging met zijn vriend Darthé. Van zijn medestanders waren er enkelen gevlucht, anderen tot deportatie veroordeeld.
Dit was het einde van een man die in armoede geboren en in armoede geleefd heeft, en meende, dat Het aan’"den goeden wil van een betrëkkëlijk klein aantal menschen lag, om de leuzen, die in de Revolutie van 1789, eene zoo geweldigen dienst hadden gedaan, tot werkelijkheid te maken. En hiermede hadden de socialistische pogingen in de Fransche Revolutie geboren, en die welke ten doel hadden deze hervorming tot eene radikale te doen zijn, voor goed schipbreuk geleden.
De geheele Revolutie verliep verder in het Keizerrijk van Napoleon Bonaparte, die van eersten Consul der Republiek, weldra Keizer werd. En onder diens regeering had Frankrijk te veel oorlogen te voeren en genoot te veel eene betrekkelijken voorspoed, dan dat er aan de verwerkelijking der leuzen van 1789 kon worden gedacht.
Eerst in de periode van het herstel, die der „Restauratie”, doken er weder plannen op, die er op doelden eene grondige sociale vervorming van de maatschappij, van eene kapitalistische in eene socialistische, in het leven te roepen.
De moderne socialistische Utopisten, of gelijk men ze noemt