Israël, toetssteen van de vredeswil der volkeren!

wil om te vluchten. Dit versterkte immers de door de Arabische Liga verbreide mening, dat de Joden net zo zouden handelen als de Arabieren, die immers een „Mongools bloedbad” hadden beloofd. Men boude er rekening mee dat de wreedheid in de oorlogvoering door Arabieren toegepast, in het Westen nauwelijks is voor te stellen. Verminking van gewonde en gedode soldaten kwam zeer vaak voor. Vaak op de meest weerzinwekkende wijze. De gebeurtenissen in Deir Yassin versterkten bij de Arabieren de mening, dat de Joden, als zij de overhand kregen, net zouden doen wat de Arabieren deden. Na een Arabische overwinning zou geheel Israël één groot Joods Deir Yassin zijn geweest. Ook het geruchten verspreiden is een kunst, die de Arabieren bijzonder goed verstaan. Een correspondent van de „New York Herald Tribune”, Kennet Bilby ¹³) vertelt, dat hij had gehoord van de Arabische burgemeester van Jaffa, Dr. Yussef Harkal, later ambassadeur van Jordanië in Washington en nu in London, dat honderden Arabieren bij gevechten tussen Tel Aviv en Jaffa door de Joden in de val waren gelokt en gedood. Bilby ging op onderzoek uit en vond dat deze bewering absoluut uit de lucht was gegrepen, maar het verhaal van de burgemeester had zich als een wild vuur onder de Arabieren van Jaffa verspreid. Gaarne voldeden zij aan de oproep van de Arabische leiders om te vluchten.

De Arabische leiding kan niet ontkennen, dat zij in de eerste plaats de oorzaak is van het ontstaan van het vraagstuk van de Arabische vluchtelingen. Dat dit ook in Arabische kringen zo nu en dan beseft wordt, blijkt b.v. uit een kritiek van de Libanese krant „Kal-Shay” van 19 augustus 1951.

„Wie bracht de burgers van Palestina naar de Libanon als vluchtelingen, lijdend onder de kwaadaardige houding van kranten en leiders die er lak aan hebben. Wie bracht hen hier zonder cent, nadat zij hun eer verloren hadden. Dit deden de Arabische staten, en de Libanon was een van hen.”

Hoewel die waarheid duidelijk is vast te stellen uit de verklaringen van de Arabische leiders vóór mei 1948, ook in de diverse organen van de V.N., verklaarde de Syrische vertegenwoordiger op 29 november 1949 doodleuk: „geen van de Arabische staten is Palestina binnengekomen in strijd met het besluit van de V.N. of als aanvallers. Zij hebben dit alleen gedaan om het leven van de slachtoffers der Joodse aanvallen te verdedigen.”

Hoeveel vluchtelingen zijn er? Wie zijn Arabische vluchtelingen en hoeveel zijn er? Volgens een definitie van de V.N. Is een Arabische vluchteling „iemand, die normaal bewoner Is van Palestina, echter zijn huis en zijn levensonderhoud verloren heeft als een gevolg van de daar gevoerde oorlogshandelingen en die in nood verkeert.” Het feit, dat deze vluchtelingen voorkomen in een zo gevoelig en belangrijk deel van de wereld, maakte dat er meer aandacht aan hun lot besteed werd, dan aan de vele milhoenen andere vluchtelingen in de wereld, ook al onderkende niet iedereen direct het belangrijke politiek aspect van het vluchtelingenvraagstuk.

Door de V.N. werd een speciaal hulporgaan geschapen, dat moest zorgen niet alleen voor het onderhoud van de vluchtelingen, maar ook voor een mogelijkheid hen weer als werkzame en gelukkige wereldbur-

15