Israël, toetssteen van de vredeswil der volkeren!

commandant van de para-milltaire Arabische Jeugdorganisatie in Palestina. Een tijd lang was hij zelf een vluchteling. Teleurgesteld in de Arabische leiding, keerde hij naar Nazareth in Israël terug, waar hij nu een vooraanstaande Arabische leider is. Ook hij zegt, dat de Joden getracht hebben de Arabieren tegen te houden. Dan gaat hij verder: „De ogen van de Arabieren waren verblind en hun hersens verstopt. Zij werden in de war gebracht door beloften en misleid door hun leiders”. Later zegt hij: „Velen verlieten tijdelijk het land, omdat zij dachten te wachten todat de storm voorbij was.” Had Immers niet de eerste minister van Irak met donderende stem verklaard: „Wij zullen het land met onze kanonnen vermorzelen en elke plaats vernietigen waar de Joden bescherming willen zoeken. Laten dus de Arabieren hun vrouwen en kinderen naar een veilig gebied brengen tot de strijd over is.” En Mgr. George Hakim, de Arabische Grieks-orthodoxe Aartsbisschop van Galilea, gaf op 16 augustus 1948 een Interview aan een journalist van een Libanese krant¹⁰) waarbij hij zei:

„De vluchtelingen waren vol vertrouwen geweest, dat zij binnen enkele dagen konden terugkeren, binnen een of twee weken. Hun leiders hadden hun beloofd, dat de Arabische leiders de Israëlische benden zeer spoedig zouden vernietigen.”

De vlucht uit Haifa werd gevolgd door die uit Jaffa, Safed en anderf plaatsen. Deze aantallen gevoegd bij de 30.000 rijken, die reeds eerder waren weggegaan — en hun heengaan had een grote Indruk op de gewone man gemaakt — veroorzaakten de eerste groep der „Arabische vluchtelingen.”

Het zou echter onjuist zijn om de gebeurtenissen van Deir Yassin in het geheel niet met deze vlucht in verband te brengen.

Op 9 april 1948 bestormden leden van de Joodse Irgun en Stern organisaties, die weigerden de autoriteit van de bevoegde Joodse instanties te erkennen, in strijd met de van officiële zijde aan de Joodse soldaten gegeven bevelen, het Arabische dorp Deir Yassin en brachten de bevolking om het leven.”

Deze daad werd ten strengste door de regering afgekeurd en vormt het enige voorbeeld van Joodse wreedheid in de periode voorafgaande aan de oorlog. ⁿ) Dat van de zijde der Arabieren het verzet tegen de Joodse nederzettingen vóór en gedurende de oorlog met veel wreedheid gepaard Is gegaan, blijve hier verder onbesproken. Nationale zelfstandigheid van de volkeren in het Midden-Oosten betekent niet het bereiken van een beschaving die de uitvoering van het Charter der V.N. waarborgt. En trouwens was en is die beschaving overal in Europa aanwezig? In de oorlog zelf, zijn ook van Arabische zijde, nimmer Joodse wreedheden gemeld. Toen soldaten zich niet geheel behoorlijk gedroegen bij de veldtocht in Galilea, werd in het arbeidersdagblad van Israël „Davar” door de dichter Nathan Altermann dit optreden ernstig gehekeld met een verwijzing naar de moraal en de hoge eisen van de Joodse levenshouding en de Idealen, waarvoor de strijd gevoerd werd. Zo’n critiek, op een leger in oorlog, zou elders stellig door de militaire censuur, zoal niet onderdrukt, dan toch als nadelig worden beschouwd. David Ben Goerion Het als minister van defensie het gedicht overdrukken en met een apart schrijven aan elke soldaat toekomen. ¹²)

Van de gebeurtenissen in Deir Yassin hebben de Arabieren een enorm gebruik gemaakt en het heeft stellig geleid tot een vergroting van de

14