Israël, toetssteen van de vredeswil der volkeren!

sche streven te tonen. Politieke beschouwingen, die willen aantonen, dat er toch in werkelijkheid geen verbinding kan bestaan tussen Arabische Staten waar nog het feodalisme heerst en de S.U., zijn daarom onjuist omdat er nu eenmaal een groot verschil bestaat tussen de ideologie waarop de S.U. oorspronkelijk gebaseerd heet te zijn en het streven naar machtspolitiek, duidelijk imperialisme, waar de S.U. de laatste jaren als voortzetster van een oude Russische expansiedrang blijk van geeft. Vrede in het Midden-Oosten volgens de opvatting van de S.U. betekent een zo groot mogelijke Sovjet-invloed in dat gebied. Nu Israël tegen dit streven een belemmering vormt, dient Israël te verdwijnen. Stalin zag in zijn laatste jaren daarin zelfs een mogelijkheid om Joden in leidende posities in de S.U. en in de satellietstaten te liquideren, door ze te betichten van een verbinding met het „westerse, imperialistische Israël”. Na de „de-stalinisatie” bleef alleen de bestrijding en het plan tot liquidatie van Israël over. En nu lette men wel op de taktiek die de S.U. hier bezigde. Men verkondigde geruime tijd geen haat tegen Israël. In tegendeel, men verzekerde in het openbaar, dat Israël’s onafhankelijkheid moest worden geëerbiedigd, dat Israël recht had op een vrije doorvaart van het Suez-kanaal, Russische ministers verschenen op de receptie van de Israëlische Ambassade in Moskou op onafhankelijkheidsdag enz. Daarnaast echter werden enorme hoeveelheden wapens naar Egypte gestuurd, de nieuwste typen vliegtuigen, tanks en kanonnen, alle mogelijke materieel, Russische experts; en naar nu uit documenten is komen vast te staan, werd een plan beraamd om vanuit Egypte en de andere staten der Arabische Liga, een grote aanval op Israël te lanceren in maart 1957. De bewijzen voor deze aanval werden bij de gearresteerde leiders der Algerijnse rebellen gevonden en in legerorders, buitgemaakt in de Sinai woestijn.

Het vinden van Russisch wapentuig in een veel grotere hoeveelheid dan het Egyptische leger gebruiken kon, plus vele belangrijke documenten, heeft duidelijk gemaakt wat de bedoeling van de Sovjet-Unie in het Midden-Oosten was (is?). De veldtocht in de Sinai woestijn heeft dus de ogen van de wereld geopend voor het grote gevaar van een nieuw Korea en heeft duidelijk gemaakt, dat de Arabische staten door het vernietigen van Israël met Russische hulp, het bruggenhoofd van de S.U. in dit deel van de wereld zouden worden.

Israël vervult nu als staat, in zijn betekenis „als waarschuwer van de wereld”, precies dezelfde functie, die eens, ongewild en ten dele onbewust, de Joden in Duitsland hebben vervuld bij het begin van Hitlers bestuur over dat land. Het duidelijk uitgesproken verlangen om aan het bestaan van Israël een einde te maken, zou het begin zijn van een lange reeks onderwerpingen van vrije volkeren met de bedoeling een maatschappij te krijgen, waarin geen vrijheid meer zou bestaan.

De theologen mogen hun mening hebben over het „niet toevallig zijn van Israël’s positie in deze”, de politici en de achter hen staande bevolking van de vrije wereld zijn nu weer eens duidelijk en bijtijds gewaarschuwd.

De zaak van het voortbestaan van Israël en van het verkrijgen van vrede op basis van de vrijheid der volkeren in het Midden-Oosten, is de enige manier om aan de ongebreidelde machtswellust van het Sovjet-imperialisme een halt toe te roepen.

10