Een staat herrijst ....

ALS ik er zelf niet bij was geweest, had ik het niet geloofd”. Dat is een slagzin die meestal het ongelooflijke moet bemantelen. Mijn hospita betrok gewoonlijk wat levensmiddelen van ’n Arabische leverancier. En dat was de boodschap waarmee zij thuiskwam; „Morgen s de winkel van „mijn” Arabier gesloten. Maar hij heeft gezegd dat ik achterin kon komen.” Zag de dreigende staking er zo uit? De kruidenier was geen uitzondering. Maar hij en zijn vrienden zouden weldra het slachtoffer worden van machten die voor zichzelf het recht van beslissing over dit land en... . over hom, opeisten.

Neen, wij namen het niet serieus, de staking niet en de brallende Arabische pers niet en de conferentie van de Liga niet. Wij, dat waren de journalisten en het „gewone” publiek.

Wat de autoriteiten dachten, wisten wij niet. De Engelse autoriteiten verklaarden dat er ’n gespannen toestand was. De soldaten bleven achter hun prikkeldraad. Zij hadden een deel van Jeruzalem verdeeld in zones. Zo was het mooiste deel van de nieuwe stad

45