Een staat herrijst ....

Tot op dit ogenblik weet ik niet, waarom hij dit zei. Nog geen week later brak de bittere oorlog uit in de oude stad die nog steeds voortduurt.

Toch geloof ik, dat hij mij niet bedrogen heeft. De oorlog in de oude stad, en de oorlog in Palestina is geen oorlog van de Joden en Palestijnse Arabieren. Zij zijn het instrument dat naar believen gebruikt wordt door de Arabische machthebbers in de naburige staten en door hun vroegere (en tegenwoordige?) leider de Groot-Mufti van Jeruzalem.

Ik sprak met een onderwijzeres van een Arabische school, die al meer dan twintig jaar les geeft aan de Arabische kinderen (voornamelijk van de ,,upper ten”) en die zeer veel gereisd heeft in alle Arabische landen. Zij zei: „Het systeem van de Engelsen ten opzichte van de Arabieren is verkeerd. Zij maken de bovenlaag, de heersende klasse, door een oppervlakkig opvoedingssysteem dat wel kennis maar geen cultuur geeft, geschikt om te regeren.

Daarna laten zij aan de aldus opgeleide kringen het bestuur over de Arabische staten over.

Van een juist begrip voor democratie of voor de waarde van de cultuur voor de menselijke maatschappij hebben zij geen belangstelling, en dit begrip ontbreekt volkomen bij de massa die door hen wordt geleid.”

Zeven Arabische staten, onafhankelijke staten, spreken mee in de vergadering der volken en verzetten zich tegen het verlenen van onafhankelijkheid aan het Joodse Volk. Zij kunnen dat doen omdat bij de „ballotage” voor lidmaatschap geen onderzoek naar de feitelijke verhoudingen i n dat land wordt ingesteld.

26