Een staat herrijst ....

bouw en vooruitwerken. Wij hebben geen tijd om achterom te zien.” Een ogenblik later kon ik hem tegenspreken. Wij stonden voor een deur. „Wilt U hier binnen gaan? Dit is de kamer van Herzl.” Theodor Herzl (1861—1904) de stichter der Zionistische Organisatie, de leider en ziener der beweging. Ik had gehoord dat Herzl’s kamer bewaard wordt in dit gebouw. Maar wat je niet van te voren kunt weten is de ondefinieerbare sfeer die er hangt. De kamer is precies zo ingericht als zij in Herzl’s tijd geweest moet zijn. Zorgzame handen hebben détail na détail gerangschikt tot dit geheel ontstond. Parijs of Wenen aan het eind van de vorige eeuw. Liggen er eeuwen tussen de tijd waarin deze kamer gebruikt werd en dit ogenblik? Herzl’s brieven liggen daar, op de tafel waaraan hij de Judenstaat schreef.

De „Judenstaat”. Vanuit het venster ziet men de mensen komen en gaan, die aan de werkelijke „Judenstaat” werken. Dit alles wat wij zien werd in deze kamer uitgedacht als de romantische visie van een schrijver.

De romantische visie kwam overeen tot des schrijvers verrassende ontdekking met de droom van een volk.

Zo werd een geheel gevonden dat leidde tot de daad. Nooit zal dit volk vergeten hoe Herzl’s visie de droom wekte en tot de daad voerde. In dankbare herinnering houdt het zijn kamer als een nationaal monument in ere. Een volk dat zo veel oog heeft voor zijn historie, is niet meer alleen op weg. Het staat vast in zijn toekomst, het durft al achterom te zien.

24