Een staat herrijst ....

eeuwwende, de Joodse markt (Machaneh Jehoedah) en de straten waar de vrome Chassidim leven en de Jemeniten, waar leerhuis aan synagoge en synagoge aan leerhuis grenst....

Het „echte” nieuwe Jeruzalem zijn de buitenwijken die zich tot op grote afstand van het stadscentrum uitstrekken. Rechawjah en verder Beth Hakerem, Talpioth, Talbië, Katamon, Kirjath Sjemoe’eel.

En dat is het nieuwe stadscentrum zelf. De trotse Ben Jehoedastraat, genaamd naar de vader van de herleving van het Hebreeuws en de King George Avenue, uitlopend op Rechawjah waar de gebouwen van „het Joodse Parlement” de Waad Leoemie en de Jewish Agency, het Joods Nationaal Fonds en het Palestina Opbouwfonds gevestigd zijn.

Al klopt in het nieuwe Jeruzalem de polsslag van de nieuwe tijd, het oude hart van traditie en cultuur leeft er nog.

In deze stad leeft de verzamelde cultuur van vele volken en generaties, toonaangevend is er de Joodse cultuur.

Er zijn vele en schone kloosters rondom en in Jeruzalem. De heilige plaatsen der Christenen bevinden zich hier met de vele heiligdommen die op deze plaatsen zijn opgericht. De Christelijke geestelijken behoren bij het stadsbeeld —

Jeruzalem is een heilige stad der Moslims — de Moskee van Omar troont op de plaats waar eens de Tempel stond en daarnaast hebben de Joden slechts ’n armelijke herinnering aan vroeger glorie, in de vorm van een der muren van Herodes’ Tempel.

Toch is Jeruzalem een Joodse stad. En dat niet alleen omdat tweederde der inwoners Joden zijn.

15