Een staat herrijst ....

berichten waren niet erg bemoedigend. Het was de vraag of de stemming in Lake Success aan het eind van de week de vereiste tweederde meerderheid voor het plan zou opleveren.

„Weet je wat het moeilijke is,” zegt een medepassagier, „de nieuwe Staat heeft teveel grens.”

Wanneer ik dacht aan de kaartjes, waarmee wij de laatste weken gelukkig waren gemaakt, moest ik hem gelijk geven.

Toch was men aan Joodse kant bereid deze deling te aanvaarden. Men vreesde dat hij in Lake Success niet aanvaard zou worden.

Langs de weg liggen Arabische dorpen. Hoe steken zij af bij de huizen van de Joodse nederzettingen die wij later zagen. Vervallen lemen hutten — als uit de grond verrezen paddenstoelen — maar dan grauw en triest en vuil. Tussen de dorpen — steen en steen.

Is heel dit land van steen, bestaat het als na een vreselijke verwoesting uit louter rots?

„Overal waar wij de stenen niet verwijderd hebben,” zegt mijn vriend, „liggen ze nog. Ze zullen er blijven liggen tot wij komen.”

Ik heb maar al te vaak gelegenheid gehad om de waarheid van deze woorden met eigen ogen te zien. Het is niet mogelijk om de Joodse en de Arabische kolonisatie op één lijn te stellen. Men kan ook in Nederland geen vergelijking maken tussen de Batavieren in hun boomstammen en.... de forensen in de trein tussen Hilversum en Bussum.

Hoe absurd het ook lijkt -— iedere vergelijking tussen Joden en Arabieren toont dit beeld, met dien verstande, dat deze „Batavieren” weten wat een trein, een autobus en .. . een stengun is.

11