Henri van de overkant

I

Maurice Godschalk. Antiquités.

Het stond op het raam met degelijk vergulde letters, imposant, glanzend van het goud en afgezet met een rood lijntje. Zo zagen het de mensen, die uit de Oude Hoogstraat kwamen en de brug van de Kloveniersburgwal opliepen.

Maar wie in mijnheer Godschalks expositiezaal door de venster» naar buiten keek, zag de rare spiegelbeelden van de letters en hun glansloze bleekwitte achterzij.

Mijnheer Godschalk zelf zag al lang over de letters heen, binnen en buiten. Hij wist er ook nu niet van, dat ze hem hun lelijke rug toekeerden, en het beetje daglicht onderschepten dat hij trachtte te vangen bij het raam. Hij stond daar in het schijnsel dat uit de grauwe decemberlucht door zijn bovenramen zakte en draaide nauwlettend een majolicaschaal om en om in zijn handen. Zelfs in het late wintermiddaglicht iriseerde een kostelijke glans over het oude aardewerk, zonneschijn uit een blauwe Italiaanse lucht over groengolvende vlakten.

De schaal was ’s middags aangekomen en mijnheer Godschalk zocht naar een merk. Op een empirebuffetje, naast hem, lag het standaardwerk over Italiaanse ceramiek, waarin hij maar niet kon vinden wat hij zocht; het bladeren en zoeken had hem ontevreden gemaakt en nerveus, want hij kon niet tegen onzekerheid. ‘Vitelle mag niet meer voor me inkopen,’ pruttelde hij en greep naar een loep. ‘Wat denk jij ervan?’ vroeg hij de bediende, eea dunne blonde jongeman die stond toe te zien.

‘Mooi werk, - een unicum...’ - ‘Ja, ja,’ zei mijnheer Godschalk ongeduldig, ‘maar wat is het nu, - Gubbio?’

‘Zou het Deruta kunnen zijn?’ waagde de bediende.

‘Nonsens!’ wees mijnheer Godschalk terecht, ‘dacht jij dat er sm nog zo’n stuk onbekend Deruta aan de markt kon komen?’

*’t Is toch een magnifiek stuk,’ vond de bediende.

‘Inderdaad,’ zei mijnheer Godschalk nadenkend, ^#’t is magnifiek, - en zo gaaf - ’t is haast te mooi om echt te zijn. Als ik op mijn gevoel af wilde gaan, zou ik het om zo te zeggen kunnen zoenen, - maar wanneer ik het niet thuis kan brengen met periode en al, krijgt Vitelle het terug, al stuurt hij me tien certificaten. Ik moet voor mijn goed kunnen instaan.’

De bediende glimlachte beleefd instemmend. Mijnheer Godschalk

5