De doolhof

bemerkte ik. De laatste maal had ik met mijn. leeraar in den bediendenvleugel geslapen.

In den namiddag stond ik voor mijn voogd. Hij reikte mij zijn tabaksdoos, maar ik was nog niet ver genoeg verwijderd van mijn kinderjaren om den scherpen snuifprikkel te waardeeren. Wel zag ik in het moment dat de doos mij werd voorgehouden de schittering van brillanten om een vrouwenminiatuur, en toen mijn voogd, op mijn weigering, de doos weer in zijn zak had gestoken, speet het mij onvermoed hevig, dat ik het profiel van de vrouw niet had kunnen onderkennen. Maar bij de verschillende ontmoetingen met mijn voogd waren er voortdurend oogen-blikken geweest, dat iets mij onverwacht hinderde. Ik stond dus als steeds afwachtend maar op mijn qui-vive voor hem.

Hij wees met zijn hand naar den fauteuil tegenover hem. Het was de eerste maal dat hij mij toestond om mij in zijn tegenwoordigheid en terwijl hij mij toesprak, neer te zetten. Ik weifelde een kort oogenblik, maar toen zijn kleine, gelige hand een tweede, geïrriteerde beweging naar den stoel maakte, sloeg ik de panden van mijn nieuwen staatsierok op en liet mij neer.

Vanzelfsprekend had ik mij voorbereid om in de aanwezigheid van mijn voogd te treden. Zoo-als ik mijn simpele ruiterdracht had vervangen

6a