Bruiloft in Europa

Het huis staat aan de Luftbadgasse. Het staat daar al tweehonderd jaar en daarvan is het nu een goede honderd in het bezit van de familie Hodl, die oorspronkelijk uit Tirol stamt, maar nu reeds meer dan een eeuw een vruchtbaar en vlijtig schildersbazengeslacht te Wenen is. Als vandaag alle kinderen en kindskinderen met de achterkleinkinderen te zamen zullen worden gefotografeerd op de gouden bruiloft van Johannes Hodl en Resi, zijn vrouw, zal heel Wenen op de fotopagina der dagbladen kunnen zien, hoe vruchtbaar en hoe vlijtig dit geslacht wel moet zijn om zoveel nakomelingen te produceren en te onderhouden. Het is maar niet een gewone gouden bruiloft waarop kinderen en familieleden een paar oude mensen hun laatste representatieve aardse feestdag bereiden, neen, hier toont een nog niet ontworteld stuk Wenen zijn onvolprezen levenskracht en de pastoor van Mariahilf zal er zijn zegen op geven als de Hodls na de gezongen mis om elf uur ter communie gaan. Thans, zes uur in de morgen, beijve-' ren de buurt en de schildersmaatjes zich alvast om het huis waardig te versieren.

Het huis is acht ramen plus een aardig uitspringend boogvenster breed en heeft twee woningen op iedere etage, waarvan die met het boogvenster de mooiste en duurste is. Het heeft drie verdiepingen en dan nog het parterre, waarin Hodl’s woning en werkplaats ligt. Dat parterre eist een nadere omschrijving, want hoewel er in Mariahilf en Wieden veel oude huizen staan met eenzelfde indeling als HodFs pand, zijn ze in het nieuwere

5