De wonderbare genezing

Ze excuseerde zich nog, dat ze niets gebakken had, maar ze had geen olielucht in huis durven maken, nu die menschen misschien bezoek kregen, en daarbij, Jopie kostte al zooveel. Toen ging ze ook naar bed.

Er is geen bezoek geweest hiernaast, maar juffrouw de Groot kan zich natuurlijk niet voorstellen, dat men zulk fijn, duur eten bestelt alleen om het zelf samen op te eten. Ik begrijp dat ook niet heelemaal. Want als men pas getrouwd is en alles mag zeggen tegen elkaar, alles wat gezegd wil worden en mag zien naar elkaar met oogen, die steeds dichter dringen in de oogen van den ander, dan zijn toch die schalen met eten alleen iets wat weggeschoven moet worden? Ik begrijp het ook niet, het heeft geen zin.

Begrijpen ?

Waarom moet ik huichelen, nu nog, in dit dagboek? Ik behoefde niet te begrijpen, ik wist. Ik was niet anders dan zij, gisteravond toen ik wist, dat zij champagne dronken in de kamer naast de mijne. Ik heb nooit champagne gedronken, maar in mijn hand was de greep om een glas vol wijn. En in mijn rug was de wil om weg te zinken in een zacht bed onder een duizelige warme zwaarte, vannacht, toen ik hun gedempte stemmen hoorde naast den muur.

Vannacht. God, ik heb geleden voordat ik opstond en bij mijn koude kachel vluchtte in de andere kamer. Ik heb mijn hoofd gedrukt in mijn harigen wintermantel en wilde voelen hoe het zijn zou als ik mijn wang legde tegen ruige manskleeren. En ik heb mijn tanden gebeten in mijn eigen arm omdat er geen levend lichaam was onder die wollen stof.

5i