En toch leefden wij

moet maar gaan en ze heeft het al tegen iedereen gezegd en een advertentie gezet en verbeeldt zich zodoende hulp te krijgen. Ik vroeg natuurlijk direct of de volksdienst niks was (geen idee wat ik daarmee voor een ‘dienst’ bedoelde, maar zeker zinspeelde ik op een dienst van de Duitse overheid), maar die hielp alleen a.s. moeders zei ze, waarop ik spijtig “Nou dat kan dan op het ogenblik niet" De koffers had ze nog niet kunnen pakken, maar dat zou ze Zondag doen en ik moest dan maar opbellen wanneer ze gehaald werden. En enige keren vooral de groeten aan jou, als ik je schreef en het beste ermee. Doddig gewoon. Toen ik thuis kwam koekeloerde Wim stralend uit de werkplaats (een broer van Rudolf die hem af en toe, ik geloof zelfs op vaste dagen, kwam helpen. Kurt, de oudste van de broers, had een goedlopende rijwielzaak annex werkplaats en ook Herbert, ik meen de jongste van de broers, was fietsenmaker), er was een brief voor me gebracht. En Rudolf ook al lachend: “Ja voor jou."Nou ik er heen. Zussie hartelijk dank, ik was zo blij en stomverbaasd, dat ik zo gauw al bericht van je had. Heb hem laten lezen, is toch wel goed? Ru zei direct je moet hem in het vervolg dichtplakken met mijn naam erop, anders las Fr. (Fans) hem uit onwetendheid. Ik heb kramp in mijn vingers van het schrijven, maar morgenavond is koor (de broers waren zeer muzikaal. Rudolf en Herbert speelden viool misschien met Wim samen, maar Rudolf had ook een heel mooie stem, naar mijn mening zelfs hoorbaar in zijn spreken, die hij zeer toegewijd in het koor ontwikkelde). en dan wil ik de brief aan Cor laten geven. Ik denk als hij het goed vindt schrijf ik elke vrijdag. (...) Roos en Ru schattig. Vanmiddag onder het eten Ru: “Denk je eraan, Roos, zondag naar Carla" “Ja" Hij “De kinderen doe je maar bij mijn moeder en Els gaat mee," op een toon die geen tegenspraak duldde en ik zei ook niets. Moedertje was dol met onzephoto met zijn vieren. Een mooiere verrassing hadden we haar niet kunnen geven (bedoeld voor haar verjaardag op 7 april). Zo had ze ons in gedachten altijd samen en zo zou het altijd moeten blijven al die jaren door. Geliefde mijn vinger geeft het op en ik moet maffen want gisteren en eergisteren over enen. Ik ben reuze sterk, jij toch ook lieverd. We zijn toch lekker samen, altijd wat er ook gebeurt.

Dag mijn lekkere krullebol, een dikke zoen van

je Schnuppi.