En toch leefden wij

een leuke foto, maar ik zag er onherkenbaar op uit, zóóó dik en inderdaad eerder 26 jaar oud dan 16A.

En dan nog wat. Els had het over een blauwe muts met een bon-trandje. Ze zei dat ze die had. En nu krijg ik een grijze jas maar daar heb ik alleen maar die groene muts bij, zou ik misschien dat blauwe mutsje mogen hebben. (Onze reservekleding bevond zich nog steeds in een grote koffer op Jenny’s ruime zolder, waar Ruth ook haar kamer had ‘ingericht’).

Vorige week hebben we weer een brief van ons vadertje gekregen. Waren we natuurlijk erg blij mee. We mochten ook terugschrijven. Nu Ro, ik hoop dat ik gauw weer eens bij jullie kom of jullie hier. Met z’n drieën, Marijke, Ro en Els. We zullen hopen. Nu Ro, ik hoop datje gauw terug schrijft.

Een heele dikke zoen voor jullie beiden van je zusje Rita.

*16

En dan op een avond in de tweede helft van maart (vermoedelijk de 20^ste) verscheen Ruth onverwachts en helemaal van streek in huize Ruro. Nauwelijks waren we op mijn kamer alleen of ze gaf mij een envelop - datum poststempel 19 maart - met een afgescheurd half blocnotevel van de volgende inhoud:

Maart 1944 Geachte Mevr. Daniels.

Heeft u nog nooit opgemerkt dat uw ‘dienstmeisje’ een pracht reclame van een Joodsche type is? Ik geef u 24 uur tijd over na te denken. Ik geef dat meisje 24 uur tijd zich vrijwillig bij het Hoofdbureau van politie te melden om u een verder onderzoek in deze kwestie met het oog op een mogelijke vergissing te kunnen besparen.

Hoogachtend,

Hlustern (Bijna onleesbaar een gefingeerde handtekening)