En toch leefden wij

Brief van Lies aan Ruth en mij:

Beste E. en R.

Jullie weet niet hoe blij we met je brief waren, er was maar één ding, dat me speet en dat was, dat ik niets voor je heb kunnen doen. Maar dat is een kwestie van persoonlijke eerzucht, dus dat zal ik maar onderdrukken. Alleen zal ik nog mijn best doen je aan je geld te helpen (voor de ‘sollicitatiereizen.’ Een idee van Lies, niet van mij). ’t Is alleen tijdsgebrek, dat ik er nog niet achterheen gezeten heb. Daarom schrijf ik ook nu, Zondag, pas, ’t is hier zo rommelig, ik kom niet tot rustig schrijven. Ik maak op uit je brief, dat je ’t wel naar je zin hebt, dat is fijn en kinderen vond je ook leuk, dus dat trof erg; we zijn erg benieuwd waar alles vandaan kwam, toch niet van de ‘slavenbende’? Iedereen is erg blij voor je. Is R. (Rinus) nog bij je geweest? Hij wist ook nog niets.

*15

Brief van Rita aan Ruth:

Aan m’n oudste zusje Ro Zondagmiddag, 5 Maart 1944 Lieve Ro,

Allereerst wil ik je eens vragen waar of de foto blijft. Aldoor vraag ik of er post is gekomen. En dan is het er ook. Ook wel van jullie. Maar niets voor mij. Zijn ze misschien niet goed geworden of zijn ze nog niet klaar? Schrijf me dat eventjes. Want we wachten met smart.

Een paar weken geleden waren Rita en Else helemaal alleen een dagje bij Jenny op bezoek geweest. Om Agaath te verrassen en omdat Rita het zo graag wilde, zijn wij toen met hen de stad ingegaan en hebben ons gevieren laten fotograferen. Het werd