En toch leefden wij

Vooral voor mij werd zij een betrouwbaar contactadres. Nadat ik eens een nacht bij hen in Haarlem had gelogeerd, noemde ik haar ‘kennis en godsvrucht’. Met deze bijnaam - alleen voor Ruths oren bestemd - drukte ik mijn algehele achting voor haar geloofsijver alsook mijn persoonlijke distantie daarvan uit).

Met de beste wenschen en succes, hartelijk gegroet van ons allen en tot ziens.

L. ter Haar

Oud-Beijerland, december 1943, Zondagavond Lieve Elsje,

Wat is het lang geleden hè, dat ik je schreef. En wat hebben wij de laatste weken veel nare berichten gehoord. Je begrijpt wel dat ik van het eerste bericht van J. en A. zeer ontdaan was. Het was te verwachten, maar het was ontzettend. We wisten het al erg gauw. En toen zeiden we op een avond tegen elkaar: als Els nu maar zoo gochum is om ons te schrijven als dat noodig is, want we wisten niet je adres en de volgende morgen kwam je brief. Theo wilde eerst zelf naar je toe gaan maar zag geen gaatje, totdat we op dat andere en niet minder goede idee kwamen. Intusschen hebben we al een paar keer de groeten van je gehad wat bewijst dat onze vriendje niet vergeet. Mocht je eens naar die vrienden van ons toe gaan wat we je zeer aanbevelen, doe dan vooral de groeten van ons. Ik zelfben een paar weken niet goed geweest en nu gaat het wel weer. Theo en Hans hebben ook een paar dagen onder de wol gelegen. Verder maken we het goed. De pop stapt door het huis en zingt en praat de hele dag. We hebben van iemand een prachtig spoor met een bende rails en van alles wat er bij hoort overgenomen voor de jongens hun verjaardag (de tweeling Hans en Kees). Dit jaar komt er bij ons geen kerstboom. We hebben geen lichtjes meer. Het was wel een teleurstelling maar we hopen maar dat ze het volgende jaar in dubbele glans zullen stralen. Meid, houd je goed. Mocht je ons echt noodig hebben schrijf dan, dan komen we een van beiden naar je toe. Heel hartelijke groeten van ons allemaal.

Bep