't Brokkenhuis

DE NAAKTE DAME.

—    Als meisje van vijftien jaar was ik al zóó geraffineerd, dat ik met mijn oogen kon doen en bereiken wat ik wou, begon de naakte vrouw, neerhurkend op haar divan.

Mijn moeder had drie broers, allen tusschen de dertig en de veertig. De oudste ging van zijn vrouw af, om alleen te wonen en leefde in afwachting van zijn scheiding zoo eenvoudig en onthoudend als een monnik, om, zooals hij me schreef, door zuivering mij waardig te worden. Nou zet ie die kuur voort in een krankzinnigen-gesticht.

Den jongsten flirtte ik naar Amerika, na zijn tiende aanzoek, dat ik voor de tiende maal uitlachte. In den grooten oorlog vocht ie in het Amerikaansche leger en werd blind geschoten.

Ze zweeg.

—    En de middelste? vroeg Barrèl, tot eigen verbazing in haar vertelling belangstellend.

—    Diè? zei ze met minachting in haar stem. Die maakte zich van kant, toen ie hoorde, dat ik me door een fietsen-monteur had laten beminnen, in ruil voor een toertje achter op zijn motor.

—    Toen U vijftien jaar oud was?

—    Toen ik vijftien jaar en drie maanden oud was. Mijn oompje geloofde in niets meer en verloor al zijn illusies, toen ie moest aannemen, dat de oogen van een jong meisje niét de spiegels van haar ziel zijn.

Indien ik zóó verstandig was gebleven, zou ik nu waarschijnlijk gelukkig getrouwd zijn met een behoorlijk mensch, een bankdirecteur of een minister of den president-sommis-saris van een of andere groote vennootschap. Want, let wel, ik zei weinig met mijn mond en kon alles met mijn oogen.

34