't Brokkenhuis

opstel over plastische danskunst helpen. Als je zoo hard loopt kan ik je niet bijhouden, zei ze lachend, terwijl ze zich een glas wijn inschonk.

—    Als je wat wil weten, moet je voortmaken! riep hij boos, bij de deur. Aju!

Meteen sloeg hij de deur met vervaarlijken slag dicht.

—    Hij is heusch boos, mompelde ze, en liep hem na.

—    Wat is-ie gauw aangebrand, zei Barrèl tegen de Jonge Weduwe, naast hem.

—    Ze plagen hèm dan ook altijd, lachte ze coquet. Verleden week hadden ze een komische bruiloft bedacht, van hem met Gerda Vorello, wenkte ze met haar hoofd naar de verdwijnende Zeenymph. Hij is met een wetenschappelijk werk over de hervorming en vereenvoudiging van den warenruil bezig en nou maakten ze hem wijs, dat zijn verstrooidheid voortkwam uit zijn liefde voor haar.

—    Niets van aan, natuurlijk.

—    Al ware het wèl zoo, waarom zou hij er dan door verstrooid zijn? lachte ze uitdagend. Maar het is in de eerste klasse niet anders, dan plagen en terugplagen. Denk maar niet, dat jij er vrij van loopt.

—    Kom, kom, pochte Barrèl.

—    Wacht maar mannetje, als ze maar eerst je zwakke zij hebben ontdekt. Je speelt de beste partij, als je tracht de anderen zooveel mogelijk in hun vaarwater te zitten, dan hebben ze respect voor jou en ontzien je misschien uit vrees. Maar, dan zou je met Milders en Van Gesteren moeten con-curreeren, wenkte ze naar het Jonge Ventje en die zijn niet makkelijk van de sokken te slaan.

—    En U?

—    U? U hebben we laatst, op een kouden, mistigen avond, diep in den grond begraven, zei ze met plechtig gezicht.

220