't Brokkenhuis

Démasqué.

Nu gloeiden de honderde, van het plafond neerhangende, lampions plotseling in volle lichtgave. De kristallen kelk herkreeg haar kleurige, stralende lichtschittering en steeds helderder werd het doorschijnen der rosé, blauwe en mosgroene schemerlampen.

Aanvankelijk als druppelend, dan bij stralen en weldra als een lawine drong muziek opnieuw door het plafond, de wanden en den vloer de zaal binnen.

De gasten schrokken, van licht en muziek, wreven zich de oogen uit.

—    Démasqué. .. . Spaansche Wals! klonk hoog en hel de stem van le Grand.

—    Dansen.... dansen.... dansen! klonk overal tegelijk.

Barrèl stond weifelend op.

De Nieuwe Vrouw nam haar masker af; hij keek in het beenig gelaat van de Statige Feministe, in haar hijgend-gloeiende oogen.

—    Dansen, dansen? kreet ze, smadelijk. Jullie begrijpt een vrouw ook nóóit. Wié ter wereld vergenoegt zich nü met dansen. .. .

207