Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

—    Frits I riep Lobbes met een stem, die hij trachtte streng te doen schijnen. Heb j/dat Dr. Vogel allemaal verteld?

—    Hoe kom je er bij? Toen ik van morgen in Amersfoort in den trein stapte, had ik er geen gedachte van, dat jij er in zat en dat we elkaar zóó spoedig zouden ontmoeten.

—Vroolijk en opgeruimd van natuur, zonder daarom zorgeloos of ook maar in de lichtste mate onverschillig te zijn, vervolgde Dr. Vogel met onverstoorbare kalmte zijn diagnose. Goedhartig tot in het over-drevene, altijd een excuus in den mond voor de fouten van een ander. Altijd bereid te geven zonder iets terug te verwachten. U zegt gewoonlijk ,,ja”, vóór dat U weet wat men vanU verlangt, en houdtU altijd nauwgezet aan het eens gegeven woord. U is......

—    Een Joris Goedbloed, in één woord! riep Frits lachend uit. Herman, nee, ik wéét wel dat je er niet boos om bent, maar geef toe, dat Georg den spijker op zijn kop slaat.

—    Ligt dat allemaal op mijn gezicht geschreven? vroeg mijnheer Lobbes gemoedelijk.

—    Op Uw gezicht ligt de weerschijn van den dag, waaróp, en de

weersgesteldheid, waarónderU geboren bent, antwoordde de occulte geleerde. En bovendien van eenige kleine bijzonderheden. Daardoor ben ik in staatUw humeur en karakter, ja zelfsUw smaak, vrij nauwgezet te raden. Als......

De auto, die onder het gesprek aanmerkelijk vlugger was gaan rijden, stopte nu plotseling met een schok. Frits keek naar buiten.

—    We zijn er, zei hij.

De chauffeur trok het portier open. Een minuut later zaten Dr. Vogel en Herman Lobbes tegenover elkaar in gemakkelijke fauteuils, terwijl Waller, voor zijn bureau gezeten, een tiental brieven achtereenvolgens opensneed.

—    Wat wilde U eigenlijk zeggen, mijnheer Vogel, toen de auto

8