Debora

»/n den wagen kan ik u niet vergunnen mede te gnan,« zei Elon ben Jiphtach ironisch.

»Dan zal ik loopen, naast den wagen.«

Vele vrouwen snelden nu vlug heen en weer. Ze brachten eet* en drinkwaren voor Debora, benevens kleedingstukken en andere zaken die zij op de reis zou behoeven. Sara was er niet bij, ze lag thuis ziek.

De vrouwen omarmden Debora en deze begaf zich dan bedaard in den wagen.

'Levie stelde zich er naast en hield Ezechiël aan de hand.

»Abdon ben Samgar,« riep de aanvoerder, »rijd den wagen voor het leger, alwaar hij voortdurend blijve. En vergun niemand er in te gaan.«

Zonder zich te storen aan Elon’s schamperen lach stapte Levie ben Afram naast den wagen voort, de hand van Ezechiël steeds in de zijne houdend.

Elon liet zich zijn paard brengen en zwenkte dit aan de andere zijde van den wagen.

»Wij zullen haar samen beschermen,« riep hij Levie toe met leedvermaak in zijn stem, wijl de ander moest loopen.

Deze hield zich alsof hij slechts ernst hoorde in Elon’s stem.

»Zoo zij het!« antwoordde hij.

HOOFDSTUK XI.

In het Jordaandal, oostelijk van den stroom, die het heilige land in tweeën snijdt, was groote bedrijvigheid. Dicht bij GiUGal, het door Jozua opgetrokken altaar, lag Rubens leger gekampeerd, voorzoover het zich had kunnen onttrekken aan den onweerstaanbaren opmarsch der Amalekieten, Moabieten en Ammonieten.

Jehu, de wijze Richter van Jahats, had na het uitzen* den zijner boodschappers, dc onmogelijkheid ingezien, het vijandeliik leger onder bevel van den machtigen ker 88