De gezellige staking

—    Poute thuis____Sou — bin jai 't Joup.

—    Ja. En wat wou je van mijn handen?

—    W’rom seg je — dat ik kachel bin ?

—    Jij kachel! riep de met Joop aangesprokene verbaasd uit, jij kachel. Jij bent nooit kachel. Die dat beweert is het zelf.

Je bent wel geen geheelonthouder en er zijn maar achttien kroegen in de heele stad die je niet durft voorbijloopen uit angst dat de tapper je met huid en haar opvreet — maar dronken ben je zelden of nooit. Zoolang ik je ken heb ik je net één keer dronken gezien — namelijk altijd.

Weet je wat jouw noodlot is ? Je kan je allereersten roes maar niet behoorlijk uitslapen.

—    Loup noa de____

—    Loop jij zelf maar niet zoo wild, of je tuimelt nog voor de wereld. Zal ik je naar het voorste bankie dragen ? —

Voor in de zaal rumoerden uit het geroezemoes stemmen steeds luider op. Een rauwe stem krijschte hardop, waar-tegenin zich een bedeesde jongensstem verweerde.

—    Nouit — nouit ferdomme. Nouit seg ik je!

Piet Smul, een goede veertiger in jaren en half zoo oud in geestdrift schreeuwde zijn woorden hard gillend uit. Hij was van zijn stoel opgesprongen en trachtte dien van den vloer los te rukken.

Achter hem zat een opgeschoten jongen, tegen wien zijn verwoest betoog was gericht. Hij was kalm doch zag bleek alsof hij elk oogenblik een klap of stomp van den opgewonden Smul verwachtte. Zijn lippen beefden een weinig, toen hij hem antwoordde.

—    Piet — schreeuw nou niet zoo — ’t is immers een kwestie van beginselen. We moeten niet zoo snel handelen — we moeten redelijk zijn. De jongen streek een lucifer

3