AFTOCHT DER BUREN
„Jo, gilde Dien Beugers. „Wacht even op me!” „Neen, ik heb geen tijd,” schreeuwde Jo Ter vaart terug.
,,Hè, flauw schaap, hol nou niet weg, ik ben zoo klaar.”
En Dien trok ijlings haar hoed en mantel van den schoolkapstok, griste d’r boeken bij elkaar en rende Jo na, die het schoolplein van de Meisjes H. B. S. overstak.
Geheel buiten adem haaide ze haar in en hijgde: „Wat is dat nou . . . voor een bak . . . om alleen . . . weg te gaan ...”
„Och, je weet toch, dat die spoken van buren vandaag weg gaan, ik wil weten, of ze er al uit zijn.”
„Da’s waar ook, „de steenpuisten” gaan weg, wat fijn voor jullie.”
„Loop nou effe hard mee,” zegt Jo, die geen
5