Wending

9

liggen, „En wat moet die hondenmand hier? zet die maar op moeder’s kamer."

„Mevrouw zei " begon de huisknecht.

„O, kan moeder de lieveling weer niet verdragen? Zet de mand dan op de kamer bij de tweelingen.”

Karel, die de familie Weldam nu al voor het vierde jaar mee maakte, grinnikte.

't Was iederen zomer hetzelfde recept, het sierlijke rieten hondenpaleisje verhuisde van de eene kamer naar de andere, want mevrouw kon niet slapen als Mouche, het bibberige pinchertje, zich in haar mandje omdraaide en het riet daardoor even kraakte, de tweeling vocht om het recht het mandje vlak naast het bed te hebben, zoodat arme Mouche met mand en al heen en weer van Pim’s naar Pol's bed getrokken werd, en meestal jankend in een hoek kroop, als het vechtende tweetal op één van haar dunne pootjes trapte.

Dan verhuisde de mand naar de kamer van Wim, den student, die z'n vacantie benutte om een gat in den dag te slapen en 's morgens rustig doorsliep als arme Mouche gillend en jankend verzocht om z'n gewone morgenluchting.

Klachten van Wim’s naaste buren deden dan de mand verhuizen naar Chita, die onder vele protesten van haar kant en bevelen van vader's kant, het bibber-beest een plaats in haar kamer inruimde. Maar niet vóór het dier bij de heele familie was rond geweest.

Met een sneer nam de huisknecht de mand mee.