Wending

44

Kant!" lachte Wim. „Misschien wel over een robe van kant. Ligt in ieder geval meer in haar lijn.” „Reuze-geestig!” vond Chita. „Alleen jammer, dat het altijd ten koste van mij gaat.”

„Ze heeft gelijk,” zei Tom. „Probeer 't eens mij te hoonen! eer je het weet heb ik je tot moes gestampt.” „Een partijtje knokken?” inviteerde Wim, z’n hemdsmouwen opstroopend.

„Te warm,” lachte Tom. „Maar beter je leven en kies een ander slachtoffer voor je spot,”

„Ik werk aan haar opvoeding. Naderhand zal ze me dankbaar zijn.”

„Spelen we nog een set?” vroeg Titia,

Chita, alsof ze Wim's beweringen van daareven wat betrof haar sport-luiheid wilde logenstraffen, veerde op uit haar stoel en zei:

„Ik wil nu graag spelen. Wie doet mee?”

„De nederigste Uwer dienaren!” Tom sprong op, pakte haar racket op.

„En wie meer? jij Titia? Eef en Wim kunnen dan rustig roddelen over m'n spel," spotte Chita.

„Laten we tossen wie mee doet,” zei Eef, die Chita's aantijging in het minst niet kwalijk nam.

Het lot wees Chita aan om te spelen en Wim zou ballen rapen.

Het werd een goed gespeelde partij en Tom zoowel als Titia waren verbaasd over Chita's spel-capa-citeiten.

„Het nest," dacht Eef, „Als ze maar wil, dan blinkt ze boven ieder ander uit," en vol bewondering