Het hol van Kaan

de begraafplaats, de droevige gebeurtenis zou hen niet gauw uit het geheugen gaan.

Het was hun een les voor het leven.

HET „MONSTER”.

Het duurde een geruimen tijd eer de oude pret en de lust tot schelmenstreken bij de roovers terugkeerde.

De herinnering aan het droevig ongeluk met Bob was nog te versch, zoo heel gauw konden ze niet weer ongedwongen spelen, daarvoor misten ze den aardigen makker te veel.

Daarbij kwam nog, dat de ouders van de jongens, angstig geworden door het ongeluk, dat toch te wijten was aan roekeloos spel, ze een tijdlang scherp onder toezicht hielden.

’tls echter begrijpelijk, dat flinke, gezonde knapen niet al te lang treuren over het verlies van een vriendje. En al dachten ze nog heel vaak aan Bob, hun spel nam ze toch al gauw weer geheel in beslag.

Bovendien konden de ouders hun jongens niet al te lang van hun vrijheid berooven. Er werd ze nog eens danig op ’t hart gedrukt nu geen roekelooze daden te doen en dan mochten ze weer over hun vrije middagen beschikken.

Intusschen was de maand waarin ze niet in den Dierentuin mochten komen, om.

Wat was dat een vreugde!

Hoe fier wandelden ze den portier voorbij, ze móchten nu immers!

32