Het hol van Kaan

„Hij is natuurlijk bang, dat we weer den tuin uitgetrapt worden, blijf maar gerust zitten, jongens, en die kerel aan den overkant kan tocli niet bij ons komen, laat die maar vloeken.”

En ook op de tweede waarschuwing van Paul werd geen acht geslagen, zoodat de werklui, die intusschen vlak bij waren gekomen, de jongens op het dak ontdekten.

„Kijk daar een stelletje spreeuwen,” lachte een goedmoedige, oude metselaar. „Ik zal ze daar es effe nemen!”

Paul staat duizend doodsangsten uit, doch durft niets te zeggen.

„Help es, Jan,” zegt de metselaar tot z’n zoon, een stevige, jonge borst. „We zullen es effe dat laddertje weghalen,” en luid voegde hij er aan toe: „Dan hebbe de heere daarbofe gratis losjies!”

„Zie je wel,” zegt Chris boven nijdig tot Ambro. „Paul hield ons niet voor de mal, da’s niks voor hem.” „Hij heeft weer es wat gedaan,” vult Puckie aan en de heele bende is ineens tegen Ambro.

„Leggen jullie nou niet an me kop te kletsen,” zegt deze. „Maar laten we liever een middel bedenken, hoe we zonder die ladder naar beneden kunnen komen.”

„Dat wordt nek breken,” zegt Karel. „Ik heb geen zin in een doodval.”

„Al gevonden,” juicht Ambro. „Ze zullen een reuzen-strop hebben! Vlug jongens, volg me!” en hij daalt de kleine ladder af, naar ’t eerste terras. Ambro’s beslist optreden en z’n resolute manier

157