Mieke van 'De Klaproos'

81

en hij had zich honderdmaal meer thuis gevoeld tusschen de ouderwetsche meubels van het oude dokterspaar, dan temidden van de „Neue Sachlichkeit” waar Jenny en haar vader mee dweepten.

Het „als we maar eerst getrouwd zijn”, werd verwisseld met „als we met vacantie gaan” en de gedachte hieraan hield hem bezig als hij op zijn motorfiets door wêer en wind naar zijn patiënten jakkerde.

Maar Jenny race’de welgemoed in de goed gesloten two-seater, die „engelachtige Paps” haar als huwelijkscadeau had geschonken, naar vrienden en bekenden en het werd door de notabelen van de kleine plaats een zekere bevoorrechting gevonden, wanneer het mooie beige wagentje met het glanzend nikkel-beslag voor hun huisdeur stond.

En zoo was Jenny in korten tijd het middenpunt geworden, de vrouw die den toon aan gaf, die door het gros van de jonge vrouwen en meisjes uit haar kringen geïmiteerd werd, die door haar onbevangen, vroolijk optreden den weerzin die enkelen voor haar te groote mondainiteit koesterden wist te overwinnen.

Er waren er niet zoo heel veel, die haar niet mochten, maar onder die weinigen was Mieke.

Ze kon zich Nini’s voorkeur niet goed voorstellen.

Hoe was het mogelijk, dat Nini direct ingepakt was door die oppervlakkige Jenny Mertens, dacht Mieke. Ze had haar eenige keeren bij Nini ontmoet en noch Jenny’s elegance, noch haar vlotte manier van zich bewegen, had eenigen indruk op Mieke gemaakt.

En toch was Jenny lief genoeg voor haar geweest, had hemelhoog haar stem geprezen en vroeg iederen keer of ze voor haar zingen wilde. Zelfs had ze gevraagd of ze haar mocht begeleiden op een weldadigheidsavond.

Maar Mieke was stug gebleven en er was niet de minste toenadering gekomen tusschen Jenny en haar.

Mieke van de Klaproos.